اهداف: استفاده از وسایل داخل رحمی (IUDs) سال ها به عنوان یکی از موثرترین، بی خطرترین و اقتصادی ترین روش های جلوگیری موقت از بارداری مطرح بوده است. هر چند که عوارض مختلفی برای آن گزارش شده است. در این پژوهش تلاش شد تا با استفاده از تکنیک خاص جای گذاری IUD از میزان بروز عوارض آن کاسته شود. هدف این مطالعه معرفی تکنیک Rotating withdrawal برای اولین بار بود که به منظور کاهش مشکلات و عوارض حاصل از به کارگیری IUD بررسی شد. مواد و روش ها: این مطالعه کوهورت تاریخی روی 1199 زن که بین سال های 74-1364 برای گذاشتن IUD به مرکز پزشکی صارم مراجعه کرده بودند، انجام شد. پس از معاینات اولیه با روش Rotating withdrawal، برای آنها IUD گذاشته شد. پیگیری این افراد به مدت 2 سال انجام شد. یافته ها: جابه جایی IUD تنها در (1/67%) 20 مورد، آن هم در ماه اول جای گذاری دیده شد. برای این نمونه ها جای گذاری دوباره انجام شد که (0/035%) 4 مورد دوباره پس از یک ماه دچار جابه جایی شدند، که به آنها روش دیگری برای پیشگیری از بارداری پیشنهاد شد. در دیگر افراد، موردی از جابه جایی و یا بارداری پس از 2 سال دیده نشد. نتیجه گیری: کاربرد تکنیک Rotating withdrawal با دقت و حوصله، می تواند میزان بروز بارداری هنگام کاربرد IUD را به حداقل برساند. بنابراین علاوه بر جنس و کیفیت IUD، روش جای گذاری نیز می تواند اثربخشی آن را افزایش دهد.

سردبیر محترم در سال های اخیر، راهکارهای سنتی در آموزش پزشکی به خاطر استاد محور بودن مورد انتقاد قرار گرفته است. مهم ترین فایده استراتژی های استاد محور انتقال حجم اطلاعات بزرگ در زمان کوتاه است اما این روش مشکلات زیادی دارد (1). در روش سنتی بیش تر وقت کلاس به سخنرانی استاد و نگاه کردن و گوش کردن دانشجویان می گذرد. دانشجویان به تنهایی مطالب را فرا می گیرند و به کار گروهی تشویق نمی شوند. امروزه، لزوم تجدید نظر در روش های سنتی تدریس و استفاده از شیوه های نوین و فعال یادگیری و دانشجو محور، احساس شده و استفاده از این روش ها در علوم مختلف از جمله پزشکی رایج شده است. آموزش به روش دانشجو محور منجر به افزایش میزان رضایتمندی دانشجویان، سرعت یادگیری، ایجاد مهارت های حل مساله و تداوم یادگیری و تفکر انتقادی می گردد (2، 3). یکی از روش های آموزشی دانشجو محور، روش برگزاری کلاس درس به صورت تکنیک آموزشی راه رفتن در گالری می باشد که جزء روش های آموزشی تیمی است (4). در تکنیک آموزشی راه رفتن در گالری، مطالب درسی به شکل پوسترهایی بر روی دیوار کلاس نصب شده و فراگیران در گروه های کوچک 5-3 نفره به مطالعه آن ها می پردازند. این تکنیک می تواند در کلاس با اندازه های مختلف اجرا شود ولی بهتر است کلاس کم تر از 40 نفر باشد. در ابتدا محتویات آموزشی در قالب پوسترهایی طراحی شده و در اطراف محیط کلاس نصب می شود. در کنار هر پوستر یک سوال تشریحی از مطالب موجود در همان پوستر طرح می شود که هر گروه پس از مطالعه پوستر با رعایت زمان تخصیص داده شده به آن پاسخ می دهند با جابه جایی گروه ها هر گروه می تواند پاسخ های گروه قبلی را مطالعه و حین دادن پاسخ به سوال، پاسخ گروه های دیگر را نقد نماید. دانشجویان با اختلاف ها و تصورات نادرستی که ممکن است وجود داشته باشد دست و پنجه نرم می کنند. در این روش دانشجویان مجاز هستند صندلی های خود را رها کرده و درگیر بحث، نوشتن و ترکیب مفاهیم علمی اساسی شوند، این امر باعث از بین رفتن بی حوصلگی برای نشستن طولانی در همان مکان می شود (5، 6). در این روش، یادگیری فراگیر-محور بوده و استاد به عنوان ناظر و هدایت کننده برای رفع ابهامات و سوالات در کنار دانشجو قرار دارد. در این روش دانشجویان در کنار استاد خودشان یادگرفتن را می آموزند، تمایل شان به حل مشکل را پرورش داده و ظرفیت خود را برای تلاش بیش تر و داشتن پشتکار ارتقاء می دهند. در این روش زمان بندی تدریس مهم بوده به طوری که دانشجویان با مفهوم مدیریت زمان به صورت عملی آشنا می شوند (7). روش یادگیری به صورت تیمی مستلزم مباحثه فراگیران در مورد موضوع مورد مطالعه است، به طوری که هر یک از اعضای تیم قسمت متفاوتی از موضوع درسی را که قرار است همه یاد بگیرند، مطالعه کرده و به اعضای تیم خود درس می دهد (7). ارایه تدریس هر بخش به طور موفقیت آمیز، نشان دهنده ایفای مسیولیت آن دانشجو و سایر دانشجویان بوده و موجب تقویت یادگیری و توجه اعضای گروه به تاثیر آن در موفقیت آنان می شود (8). طاهری و همکاران مطالعه ای نیمه تجربی با هدف ارزیابی این روش بر عملکرد بالینی دانشجویان شنوایی سنجی انجام دادند که نشان دهنده تاثیر مثبت این روش بر عملکرد دانشجویان بود (9). بنابراین پیشنهاد می گردد اساتید دانشگاه های علوم پزشکی نسبت به استفاده از این روش در تدریس تیوری و بالینی استفاده نمایند و پس از برنامه ریزی و اجرا آن با طراحی مطالعات مناسب به ارزشیابی اثر بخشی این روش تدریس در بهبود و ارتقاء فرایند یادگیری دانشجویان بپردازند.

High gain Balun-low-noise-amplifier (LNA) is proposed for tuner of digital televisions (DTVs). The proposed Balun-LNA is based on CS-CG (common-source-common-gate) structure. To improve the isolasion and frequency response, Balun-LNA has cascode transistors before load resistors. Balun-LNA uses current-bleeding circuit to increasie transconductance of CS transistor, so that current-bleeding transistor has transconductance of N-1 times larger than transconductance of cascode transistor. Thereby, transconductance and current of CS transistor are increased N times, as N-1 times of current pass to current-bleeding transistor. Therefore current of CG and CS stages stay identical. Also, Balun-LNA employs a positive feedback to satisfy input impedance matching and CG transistor has higher transconductance. By increasing transconductance of CS and CG transistors, the proposed Balun-LNA achieves to high voltage gain. Accordingly, CG and CS tansistors have symmetrical currents and loads at the differential output of the proposed Balun-LNA. Symmetrical loads cause the balanced differential outputs. This proposed Balun-LNA is designed in 90-nm CMOS technology and covers the frequency range of 40 MHz to 1GHz. This Balun-LNA achieves the voltage gain of 22.6 dB, S11 of less than -10 dB and the Minimum NF of 5 dB. This Balun-LNA operates at the nominal supply voltage of 2.2v.

سابقه و هدف: یکی از نشانه های ضایعات نورون محرکه فوقانی، اسپاستی سیته می باشد. اسپاستی سیته عامل مداخله گری است که باعث اختلال در راه رفتن، پوسچر و عمل کرد فرد می شود. جهت کاهش اسپاستی سیته، روش های مختلفی مثل فیزیوتراپی، دارو درمانی و... وجود دارد. در فیزیوتراپی جهت کاهش اسپاستی سیته از تکنیک های مهاری بوبت استفاده می شود. روش به نسبت جدید دیگر جهت کاهش اسپاستی سیته کاربرد تحریک الکتریکی می باشد؛ ولی بررسی مطالعات انجام شده درباره نقش تحریک الکتریکی بر اسپاستی سیته، نتایج متناقضی را مطرح می نماید. این پژوهش به منظور مقایسه تاثیر روش مهاری بوبت به تنهایی و توام با تحریک الکتریکی بر اسپاستی سیتی، انجام شده است.مواد و روش ها: 40 بیمار مبتلا به ضایعات نورون محرکه فوقانی که دچار اسپاستی سیته در اندام تحتانی بوده و به درمانگاه های فیزیوتراپی دانشکده توان بخشی سمنان مراجعه نموده بودند، وارد مطالعه شدند. این بیماری به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه روش مهاری بوبت و در گروه دیگر روش مهاری بوبت توام با تحریک الکتریکی انجام شد. قبل و بعد از مداخله، اسپاستی سیته عضله گاستروکنمیوس بر اساس Ashworth-Scale، H-reflex و دامنه حرکتی غیرفعال مچ پا و قدرت عضله تی بیالیس انتریور بررسی گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو روش درمانی بر روی تمام شاخص های اندازه گیری شده موثر می باشد. در روش مهاری بوبت توام با تحریک الکتریکی میزان کاهش تون عضله گاستروکنمیوس بر اساس Ashworth-Scale و میزان افزایش دامنه حرکتی به طور معنی داری از روش بوبت بیش تر بود، در حالی که میزان تاثیر دو روش درمانی فوق بر افزایش قدرت عضله تیبیالیس انتریور و کاهش فعالیت H-reflex تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: روش مهاری بوبت توام با تحریک الکتریکی در کاهش تون عضله گاستروکنمیوس و افزایش دامنه حرکتی غیرفعال دورسی فلکسیون مچ پا موثرتر از روش مهاری بوبت به تنهایی است.

Progressive collapse studies generally assess the performance of the structure under gravity and blast loads, while earthquakes may also lead to the progressive collapse of a damaged structure. In this study, the progressive collapse response of concentrically braced dual systems with steel moment-resisting frames was assessed under seismic loads through pushover analysis using triangular and uniform lateral load patterns. Two different bracing types (X and inverted V braces) were considered, and their performances were compared under different lateral load patterns using the nonlinear static alternate path method recommended in the Unified Facilities Criteria (UFC) guideline. Eventually, the seismic progressive collapse resistance of models was compared to their progressive collapse response under gravity loads. These studies showed that models under the seismic progressive collapse loads satisfied UFC acceptance criteria and limited rehabilitation objective. The structures had better performance under seismic progressive collapse than models under gravity loads because of more resistance, ductility, suitable load redistribution, and more structural elements that participated in load redistribution. Furthermore, despite studies on progressive collapse under gravity loads, the dual system with X braces showed better progressive collapse performance (more resistance, residual reserve strength ratio and ductility) under seismic loads than the model with inverted V braces.

Gender socialization, as one of the most basic types of socialization, affects a person's individual and social life, including the stability of his or her marital life. The aim of this study was to explain the relationship between gender socialization and divorce between 178 divorced women and 222 women with emotional divorce, which was conducted by survey method in Bandar Abbas. This study used biological and social theories to explain gender socialization and theories of structural functionalism and the love triangle to explain divorce. In the present study, simple and stratified random sampling proportional to volume was used for women with emotional divorce and chain sampling was used for divorced women. Questionnaire data were collected through interviews and face validity was confirmed through literature review and expert judgment, structural validity was confirmed by factor analysis and its reliability was confirmed by Cronbach's alpha. The results showed that gender socialization of 29.4% of divorced women and 70.6% of women with emotional divorce is traditional, and on the other hand 60.2% of divorced women and 39.8% of women with emotional divorce, Had a modern gender socialization. According to the results of Chi-square test, there is a significant relationship between the type of gender socialization of women, gender values, gender inequality and power relations with the type of divorce. Accordingly, women with emotional divorce have a more traditional outlook than divorced women.